Bekers 8 – afscheid nemen

U neemt afscheid van iets dat u bezwaart. U vertrekt vastberaden en alleen. U laat de huidige situatie uit overtuiging achter u, hoezeer deze u ook aan het hart gaat. U stopt ermee de wereld te zien zoals u deze graag had willen zien. Uw eigen denkbeelden erover belasten alleen maar uw gemoed. U laat nu los omdat uw oude levensstijl u onvoldoende brengt van waar u naar op zoek bent.

U stapt niet zozeer voorwaarts vanuit uitzichtloosheid of angst voor het onbekende, eerder toont u de zin in een nieuw verworven vrijheid op een nog onbekend pad. U wilt zich niet langer identificeren met het schijnsel van de maan, maar met het licht van de zon. Als een mystieke kluizenaar onderneemt u een spirituele, onzekere reis van ontzegging, een pelgrimstocht, omdat u geen volwaardige tevredenheid gevonden hebt in uw materiële leven. U vertrekt dus en laat uw oude leven achter zich.

Uw doel ligt hoog in de bergen, waar u zichzelf goddelijk wil laten inspireren. Zo gaat dat in de bergen, daar zijn ze ook voor. U velt een helder oordeel, maakt zich geen illusies en ziet de dingen nu zoals ze echt zijn. U slaat een onbekende, mystieke weg in waar tijd en ruimte met elkaar versmolten zijn tot een nieuwe heelheid. U bent een zoeker en wilt alleen nog de waarheid vinden. Daarvoor zet u nieuwe stappen vanuit innerlijke vrijheid. En u duldt geen surrogaat. Heel alleen begeeft u zich naar hoger gelegen oorden. U bent op weg naar zelfkennis en eenwording.